آزادی از سلطه طاغوتها؛ بزرگترین نعمت
تاریخ انتشار: ۲۶ اردیبهشت ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۳۷۸۸۰۷۱
به گزارش ایکنا از آذربایجانشرقی، حجتالاسلام والمسلمین سیدمحمدعلی آلهاشم، عصر روز گذشته در مراسم جز خوانی قرآن کریم در مصلی امام خمینی (ره)، آزادی از سلطه طاغوتها را از بزرگترین نعمتها دانست و ابراز کرد: خداوند آزادی را بهترین نعمتها میداند، جنگهای اسلامی نیز یا برای دفاع است یا برای برداشتن ستمگرانی که مانع انتخاب آزادانه راه حق میشوند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
وی با اشاره به اینکه فرعون به مؤمنین میگفت چرا بدون اذن من به موسی ایمان میآورید، افزود: آری در استعمار فرهنگی حکومتها، اندیشه و حق انتخاب عقیده از مردم سلب میشود.
امام جمعه تبریز با بیان اینکه طاغوتها جز برای خود برای هیچ کس حق اظهارنظر قائل نیستند، اظهارکرد: سنت و قانون خداوند آزاد گذاشتن انسان است، او میتواند مردم را به اجبار به راه حق وادار کند اما رشد واقعی، در سایه آزادی است.
نماینده ولی فقیه در آذربایجانشرقی همچنین با تاکید بر اینکه اسلام بی تفاوتی نسبت به مستضعفان را توبیخ کرده است، گفت: آزادی به قدری مهم است که وقتی در مکه به شخصی ظلم شد پیامبر اکرم(ص) قبل از نبوت با چند نفر از مشرکین مکه پیمان بستند که علیه هر ظلمی بشورند و احدی در مکه مورد ظلم قرار نگیرد و بتواند آزادانه زندگی کند، این پیمان نوعی بیمه برای فقیران بود.
حجتالاسلام آلهاشم آزادسازی اسیران در بند را یکی از اهداف انبیاء دانست و ادامه داد: اگر کسی خواست از آزادی سو استفاده کند باید او را از کارش بازداشت، مخالفین شعیب به او گفتن چرا نمیگذاری ما در اموال خودمان آزادانه عمل کنیم، آنها میخواستند با کم فروشی و ضایع کردن حق مردم و ولخرجی و عیاشی، ثروت خود را مصرف کنند اما حضرت شعیب مانع میشد.
وی با اشاره به اینکه مالکیت دارای جواز هر نوع مصرفی نیست، به بیان روایتی پرداخت و عنوان کرد: در صدر اسلام مردی از خود راضی و لجوج گاه و بیگاه بی اجازه وارد باغ زندگی یکی از یاران پیامبر(ص) میشد و بهانه او این بود که در گوشه باغ درختی دارم، صاحب باغ به او گفت رسیدگی به آن باغ مانعی ندارد اما قبل از آمدن به باغ، اطلاع بدهد، صاحب باغ به نزد پیامبر رفت و از او شکایت کرد، حضرت، ثموره را موعظه کرد اما زیربار نرفت پیامبراکرم(ص) فرمود این درخت را با درخت دیگری عوض کن باز هم حاضر نشد و پیامبر اکرم (ص) فرمود: درخت خود را به صاحب باغ بفروش اما به این کار هم راضی نشد، حضرت فرمود حداقل با اجازه وارد باغ شو یا از این درخت صرف نظر کن تا در بهشت درختی را برای تو ضمانت میکنم اما باز هم لجاجت کرد، پیامبر دستور داد درخت را از ریشه کنده و دور انداختند.
انتهای پیام
منبع: ایکنا
کلیدواژه: خبرگزاری قرآن خبرگزاری بین المللی قرآن فعالیت های قرآنی حجت الاسلام آل هاشم امام جمعه تبریز مراسم جزء خوانی
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت iqna.ir دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایکنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۳۷۸۸۰۷۱ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
پاسخ به شبهه قرآنی تحلیلگر اسرائیلی در توجیه غصب سرزمین فلسطین
سوءاستفاده ایدی کوهن از آیات قرآن به نفع یهودیان، واکنشهایی را از سوی کاربران شبکههای اجتماعی در پی داشت.
کوهن در صفحه شخصی خود در شبکه اجتماعی ایکس(توییتر سابق) نوشت: «ما (یهودیان) به امر خدا وارد این سرزمین شدیم. ﴿ وَإِذ قالَ موسیٰ لِقَومِهِ یاقَومِ اذکُروا نِعمَةَ اللَّهِ عَلَیکُم إِذ جَعَلَ فیکُم أَنبِیاءَ وَجَعَلَکُم مُلوکًا وَآتاکُم ما لَم یؤتِ أَحَدًا مِنَ العالَمینَ* یاقَومِ ادخُلُوا الأَرضَ المُقَدَّسَةَ الَّتی کَتَبَ اللَّهُ لَکُم وَلا تَرتَدّوا عَلیٰ أَدبارِکُم فَتَنقَلِبوا خاسِرینَ﴾: و [یاد کن] زمانی را که موسی به قوم خود گفت: «ای قوم من، نعمت خدا را بر خود یاد کنید، آنگاه که در میان شما پیامبرانی قرار داد، و شما را پادشاهانی ساخت، و آنچه را که به هیچ کس از جهانیان نداده بود، به شما داد.» (سوره مائده/ ۲۰-۲۱)»
وی ادامه داد: «و ما هرگز از این سرزمین خارج نخواهیم شد ... ﴿وَنُریدُ أَن نَمُنَّ عَلَی الَّذینَ استُضعِفوا فِی الأَرضِ وَنَجعَلَهُم أَئِمَّةً وَنَجعَلَهُمُ الوارِثینَ﴾: ما میخواهیم بر مستضعفان زمین منّت نهیم و آنان را پیشوایان و وارثان روی زمین قرار دهیم! (سوره قصص/ ۵) ... مسلمانان! این قرآن شماست.»
در واکنش به این اقدام، کاربران شبکههای اجتماعی به او پاسخ داده و از او خواستند که آیات تکمیلی را نیز در ادامه آیاتی که ذکر کرده بیان کند.
کاربری به نام «عبدالله» آیات تکمیلی این آیات را در شبکه ایکس آورده و نوشته است: «آیه را تکمیل کن: قَالُوا یا مُوسَیٰ إِنَّا لَنْ نَدْخُلَهَا أَبَدًا مَا دَامُوا فِیهَا ۖ فَاذْهَبْ أَنْتَ وَرَبُّکَ فَقَاتِلَا إِنَّا هَاهُنَا قَاعِدُونَ(۲۴) قَالَ رَبِّ إِنِّی لَا أَمْلِکُ إِلَّا نَفْسِی وَأَخِی ۖ فَافْرُقْ بَینَنَا وَبَینَ الْقَوْمِ الْفَاسِقِینَ(۲۵) قَالَ فَإِنَّهَا مُحَرَّمَةٌ عَلَیهِمْ ۛ أَرْبَعِینَ سَنَةً ۛ یتِیهُونَ فِی الْأَرْضِ ۚ فَلَا تَأْسَ عَلَی الْقَوْمِ الْفَاسِقِینَ(۲۶) : گفتند: «ای موسی، تا وقتی آنان در آن [شهر]ند ما هرگز پای در آن ننهیم. تو و پروردگارت برو[ید] و جنگ کنید که ما همین جا مینشینیم.»(۲۴) [موسی] گفت: «پروردگارا! من جز اختیار شخص خود و برادرم را ندارم؛ پس میان ما و میان این قوم نافرمان جدایی بینداز. (۲۵) خدا گفت: ورود به آن سرزمین به مدت چهل سال برایشان حرام شد و در آن بیابان سرگردان خواهند ماند. پس برای این نافرمانان اندوهگین مباش.»(۲۶)
اینک در پاسخ به این روزنامهنگار اسرائیلی، به تفسیر این آیات بر اساس تفاسیر شیعه میپردازیم:
در تفسیر نمونه ذیل آیه ۲۰ سوره مائده آمده است:
بنیاسرائیل و سرزمین مقدساز این به بعد قرآن برای زنده کردن روح حقشناسی در یهود، و بیدار کردن وجدان آنها در برابر خطاهایی که در گذشته مرتکب شدند، تا به فکر جبران بیفتند، نخست چنین میگوید: به خاطر بیاورید «زمانی را که موسی به پیروان خود گفت: ای بنیاسرائیل نعمتهایی را که خدا به شما ارزانی داشته است بیاد آورید» (وَ إِذ قالَ مُوسی لِقَومِهِ یا قَومِ اذکرُوا نِعمَتَ اللّهِ عَلَیکم).
سپس به سه نعمت مهم اشاره کرده، نخست میگوید: «هنگامی که در میان شما پیامبرانی قرار داد» و زنجیر فرعونی را شکست (إِذ جَعَلَ فِیکم أَنبِیاءَ).
در پرتو این نعمت بود که از درّه هولناک شرک و بتپرستی و گوسالهپرستی رهایی یافتند، و این بزرگترین نعمت معنوی در حق آنها بود.
سپس به بزرگترین موهبت مادی که به نوبه خود مقدمه مواهب معنوی نیز هست اشاره کرده میفرماید: «شما را صاحب اختیار جان و مال و زندگی خود قرار داد» (وَ جَعَلَکم مُلُوکاً).
زیرا بنیاسرائیل سالیان دراز در زنجیر اسارت و بردگی فرعون و فرعونیان بودند و هیچ گونه «اختیاری» از خود نداشتند، خداوند به برکت قیام موسی آنها را صاحب اختیار هستی و زندگی خود ساخت.
و در آخر آیه بهطور کلی به نعمتهای مهم و برجستهای که در آن زمان به احدی داده نشده بود اشاره فرموده، میگوید: «به شما چیزهایی داده که به احدی از عالمیان نداد» (وَ آتاکم ما لَم یؤتِ أَحَداً مِنَ العالَمِینَ).
و تفسیر اطیب البیان تألیف سید عبدالحسین طیب (جلد ۶ – صفحات ۳۳۶ و ۳۳۷) در تفسیر آیه ۲۱ سوره مبارکه مائده نوشته است:
«حضرت موسی فرمود ای قوم من (بنی اسرائیل) داخل شوید زمین مقدس را که خدا برای شما مقرر فرموده و به پشت بر نگیرید که بهخسران و زیان منقلب خواهید شد.»
«... بعد از آن که خداوند بنیاسرائیل را از چنگال فرعون و فرعونیان نجات بخشید و از دریا گذشتند و فرعون و فرعونیان غرق شدند و اموال و زخارف آنها نصیب اینها شد امریه صادر شد که باید بروید در ارض مقدسه که بیتالمقدس و فلسطین و شامات و طور سینا باشد و تعبیر به مقدسه برای این است که محل انبیاء و صلحاء و اتقیاء و مدفن آنها بوده و مرکز نزول وحی و ملائکه، و لو فعلاً ساکنین آنها اشرار و کفار هستند زمین مقدس است و اهلش فاسد، چنانچه مکه معظمه و مدینه منوره بسیار زمین مقدّسی است ولی از بعد از رحلت حضرت رسول(صلّی اللّه علیه و آله و سلّم) اهل آن از نواصب ائمه اطهارند که انجس از کلب هستند، بنیاسرائیل متعذّر شدند و گفتند (إِنَّ فِیها قَوماً جَبّارِینَ) و سرّ این مطلب این است که حضرت موسی دوازده نقیب از دوازده سبط انتخاب فرمود که از اوضاع داخله آنجا خبر گیرند. رفتند و دیدند که آنها بسیار با قوّه و قدرت و عظمت بودند. خبر برای موسی آوردند حضرت موسی امر فرمود کتمان کنند و به بنیاسرائیل نگویند که ایجاد خوف در آنها شود. دو نفر آنها یوشع إبن نون و کالب إبن یوفنا کتمان کردند ولی بقیه افشا کردند و بنیاسرائیل خوف پیدا کردند و اطاعت موسی نکردند و داخل نشدند و گرفتار تیه شدند. لذا میفرماید «یا قَومِ ادخُلُوا الأَرضَ المُقَدَّسَةَ» بعضی گفتند بیتالمقدس، بعضی گفتند فلسطین، بعضی گفتند شام، بعضی گفتند طور سیناء، و مانعی ندارد که مراد سوریا و عراق باشد و شامل جمیع آن حدود مثل جبل عامل و نحو آنها بشود.
«الَّتِی کَتَبَ اللّهُ لَکُم» کتابة به معنای تقدیر است که تکوینی باشد بلکه تشریعی است، مثل «کُتِبَ عَلَیکُمُ الصِّیام»ُ بقره آیه ۱۸۳ و نحوه.
«وَ لا تَرتَدُّوا عَلی أَدبارِکُم» که مخالفت این واجب مهم را نکنید و بر نگردید.
«فَتَنقَلِبُوا خاسِرِین»َ خسران دنیا چهل سال در تیه (سرگردانی و گمراهی) گرفتار و خسران آخرت معذّب به عذاب.»